(Осврт на книгата „Најумните деца на светот: И како станале такви“ од Аманда Рипли)
Компанијата Бама произведува пити и бисквити во Оклахома уште од 20-ите години од минатиот век. Но компанијата се мачи да пронајде вешти „окиња“ (интерен сленг за работници) кои ќе ги исполнат дури и најосновните работни места во фабриката.
Таквите позиции бараат од работниците критички да размислуваат, но сепак матурантите од локалните училиша често не знаат да читаат или пак ниту проста математика. Токму затоа компанијата неодамна реши да отвори нова фабрика во Полска – нивна прва во Европа. „Слушнавме дека таму има многу образовани луѓе“, објаснува Пола Маршал, шефот на Бама.
Полска успеа да изведе драматични успеси во образованието во минатата деценија. Пред 2000-та, половина од руралното возрасно население завршиле само осново училиште. Сепак сега меѓународното рангирање ги става учениците во Полска далеку пред нивните американски врсници во науки и математика (кои се најсилните предвесници на заработувачка во иднина), иако земјата троши далеку помалку по глава на ученик. Што се прави исправно во Полска? А каде Америка греши? Американската новинарка Аманда Рипли бара одговори на овие и други прашања во книгата „Најумните деца на светот“, нејзината нова убава книга во врска со училиштата низ светот.
Иако слабите резултати во американското образование се изложени во посебна глава во оваа книга, земјата не е осамена во неуспехот да ги научи своите деца како критички да размислуваат. Најмалку ова е ставот на Андреас Шлејхер, „научник за образование“, од познатата Програма за оценување на меѓународните студенти, или тестот Писа. Ако со поголемиот број на тестови се оценува вештината на ученицте да помнат материјали, овој тест има за цел да ја оценува нивната ефикасност во решавање на проблемите. Од 2000 година, ова било применето во кај милиони тинејџери во повеќе од 40 земји, и со изненадвачки резултати. Учениците во Финска, Јужна Кореја, Јапонија и Канада постојано добивале највисоки оценки за разлика од нивните врсници во Германија, Британија, Америка или Франција. Вообичаеното објаснување за овие постигнувања, како што се богатството, привилегиите или расите, не се користи.
Продолжува на страна 2
