Научниците од University of Texas и University of Delaware открија дека едноклеточниот организам како бактеријата Escherichia coli може да формира спомени и да ги пренесе на идните генерации, и покрај тоа што нема мозок и нервен систем.
Иако E. coli е еден од најпроучените организми на Земјата, истражувачите открија неочекувани начини на кои таа преживува и се шири.
Системот за меморија ѝ овозможува да „се сеќава“ на минатите искуства со часови и генерации потоа.
Анализа на 10.000 роеви
Иако овој тип на бактериска меморија до сега не е препознаен, научниците нагласуваат дека не се работи за свесната човечка меморија, туку за тоа како информациите од минатите искуства влијаат на моменталното одлучување.
„Бактериите немаат мозок, но тие можат да собираат информации од нивната околина и, ако често се среќаваат со таа средина, можат да ги складираат тие информации и брзо да ги користат“, објаснува молекуларниот биолог и водач на студијата Souvik Bhattacharyya од University of Texas.
Нивното истражување се заснова на повеќе од 10.000 анализи на бактериски роеви, каде што го испитувале однесувањето на E. coli под различни услови.
Тие откриле дека интрацелуларните нивоа на железо се силен показател за започнување или задржување на бактериите. Ниското ниво на железо беше поврзано со побрзо и поефикасно движење, додека повисоките нивоа резултираа со помирен начин на живот.
Примерок од рој E. coli, илустрација: University of Texas (Austin, USA)
„Железна меморија“
Интересно е што бактериите кои доживеале ниско ниво на железо биле уште побрзи и поефикасни во нивното движење потоа, а оваа „железна меморија“ била пренесена на најмалку четири генерации потомци.
Иако научниците сè уште не го идентификувале молекуларниот механизам на овој мемориски систем, силната врска помеѓу интрацелуларното железо и меѓугенерациското однесување укажува на неговото постоење.
Истражувачите веруваат дека железниот мемориски систем може да му помогне на E. coli да се прилагоди на неповолни услови или антибиотици, придонесувајќи за еволутивна предност во променливите средини.
„Колку повеќе знаеме за однесувањето на бактериите, толку е полесно да се бориме со нив“, заклучува Bhattacharyya.
