Податоците собрани од набљудувањата во тентгенската опсерваторијата на NASA, Chandra, вселенскиот телескоп James Webb, вселенскиот телескоп Hubble и вселенскиот телескоп Spitzer се трансформирани во хармонии кои истовремено воодушевуваат и јасно покажуваат дека се работи за нешто „вонземско“.
Вселената не е само визуелно интересно место, туку може да биде и изненадувачки „гласно“. Барем судејќи по серијата „вселенски симфонии“ објавени од NASA, а кои се создадени благодарение на сонификацијата на астрономските податоци.
Имено, телескопите можат да детектираат различни видови светлина, а секое од овие светла носи многу информации за тоа што се набљудува. Со години, научниците на NASA ги претвораат овие информации во ноти и хармонии кои даваат сосема ново искуство на галаксии, маглини и ѕвездени системи низ вселената.
Податоците собрани од набљудувањата во тентгенската опсерваторијата на NASA, Chandra, вселенскиот телескоп James Webb, вселенскиот телескоп Hubble и вселенскиот телескоп Spitzer се трансформирани во хармонии кои истовремено воодушевуваат и јасно покажуваат дека се работи за нешто „вонземско“.
Сонификација на системот R Aquarii
Системот наречен R Aquarii содржи две ѕвезди – бело џуџе и црвен џин – кои орбитираат една околу друга. Во композитен визуелен изглед, податоците од Hubble (црвена и сина) откриваат спектакуларни структури.
Рендгенските снимки од Chandra покажуваат дека млазот од белото џуџе удира во материјалот што го опкружува, создавајќи ударни бранови. Во сонификацијата на R Aquarii, работата се одвива како радарско скенирање на слика, во насока на стрелките на часовникот, почнувајќи од позицијата на 12 часот.
Јачината на звукот се менува пропорционално со осветленоста на изворот во видливата светлина на Hubble и рендгенските снимки на Chandra, додека растојанието од центарот го диктира висината на музиката. Како што објаснува NASA, „шилците“ што се гледаат во аглите се „дифракциони шилци“, артефакти од светлата централна ѕвезда.
Слушателите можат да слушнат млазови од белото џуџе додека курсорот патува во близина на позицијата во два часот и осум часот. Лаковите слични на панделка, снимени од Hubble создаваат мелодија на кревање и паѓање што звучи слично на низа музички чинии, додека податоците од Chandra може да се слушнат како синтетичко и ветровито предење.
Квинтетот на Stephan
Во квинтетот на Stephan, четири галаксии се движат една околу друга, додека петтата галаксија, иако е во рамката, всушност е многу подалеку.
Сликата на Stephan квинтетот содржи инфрацрвена светлина од вселенскиот телескоп James Webb (црвена, портокалова, жолта, зелена и сина) со дополнителни податоци од вселенскиот телескоп Spitzer (црвена, зелена и сина) и рендгенска светлина од Chandra (светло сина).
Сонификацијата на овие податоци започнува на врвот и ја скенира сликата надолу. Висината варира со осветленоста на различни начини. Позадинските галаксии и ѕвездите во преден план во визуелните слики што ги открива Webb се мапирани со различни ноти на маримба од синтетички стакла.
Самите галаксии на Stephan квинтетот можат да се слушнат како непречено ги менуваат фреквенциите додека скенирањето поминува преку нив.
Messier 104
Оваа галаксија е оддалечена околу 28 милиони светлосни години од Земјата и е навалена речиси до раб, овозможувајќи поглед на нејзиното светло јадро и спиралните краци обвиткани околу неа.
Инфрацрвениот поглед на Spitzer на М104 покажува прстен од прашина кој орбитира околу галаксијата и ја пробива прашината во оптичката светлосна слика на Hubble, но исто така открива инаку скриен диск со ѕвезди во прстенот од прав. Рендгенската слика на Chandra покажува топол гас во галаксијата и точкасти извори кои се мешавина од објекти во рамките на М104, како и квазари во позадината.
Во сонификацијата на овие податоци, можеме да го слушаме секој тип на светлина посебно или заедно. Двете опции започнуваат на врвот и скенираат кон дното на сликата. Осветленоста ги контролира гласноста и висината, што значи дека најсветлите извори на сликата се најгласни и имаат највисоки фреквенции.
Податоците од трите телескопи се мапирани на различни видови звуци – оние од Chandra звучат како синтисајзери, инфрацрвените податоци на Spitzer се жици, а оптичката светлина од Hubble има тонови слични на ѕвонче.
Забелешка: Преземањето на оваа содржина е дозволено само ако го наведете изворот со задолжително линкување на нашиот домен и оригиналната статија!
Доколку сакате да прочитате повеќе содржини како оваа, препорачуваме да го посетите нашиот портал www.kukuriku.com.mk, а со лајк на нашата фан страна станувате дел нашето многубројно членство facebook.com/Kukuriku.mk/.
