Се поставува прашањето, како одредени видови успеале да преживеат? Како го преживеале радикалното зголемување на нивото на сол и температурата?
Климатските промени од година во година се поинтензивно влијаат на нашите животи. Научниците предупредуваат дека летата само ќе станат пожешки, со долги периоди на суша, што неминовно ќе доведе до затоплување на Средоземното Море, а потоа и на Јадранското Море. Како тоа ќе влијае на морските животни останува да видиме. Но, што би се случило ако Средоземното Море – испари?
Научниците не мора да работат напорно за да замислат такво сценарио и неговите последици. Имено, шпанскиот научник Daniel Garcia-Castellanos од Instituto de Geociencias de Barcelona, со неговата колешка Konstantina Agiadi од University of Vienna, спровеле истражување кое открило дека пред 5,5 милиони години, за време на миоценот, Средоземното Море исчезнало, односно големата водена површина која постоела на неговото место.
Како што истакнаа во нивната работа, објавена во списанието Science, но и во статија објавена на The Conversation, научниците уште во 1970-тите откриле постоење на слој сол со дебелина од еден до три километри, закопана под најдлабоките делови на Средоземното Море.
Станува збор за речиси милион кубни километри сол, што е јасен доказ дека во еден момент Средоземното Море едноставно испарило. Тој момент, краток во геолошка смисла, сепак траел околу 190 илјади години.
Како што наведуваат во своето дело, причина за исчезнувањето на предокот на Средоземното Море не биле климатските промени, туку движењето на тектонските плочи меѓу европскиот и африканскиот континент. Медитеранскиот басен, заробен меѓу два континента кои денес продолжуваат да се приближуваат до два сантиметри секоја година, бил отсечен од Атлантикот. Неговите води брзо испариле поради сушната клима во регионот, оставајќи зад себе огромни количини сол.
Оваа епизода, позната како Messinian Salinity Crisis(Messianianе последниот период од Miocene), е најголемото изумирање што го претрпела Земјата од метеорот што ги збриша нелетечките диносауруси и ја заврши ерата на мезозоикот пред 65 милиони години, истакнуваат тие.
Како дел од студијата, Agiadi, во соработка со 28 други научници од 25 европски институти, собра податоци за фосили од Медитеранот стари 3,6 до 12 милиони години. И резултатите се поразителни и јасно покажуваат што може да се случи со денешното Средоземно Море и животот во него, доколку пресуши.
Домородниот морски свет би бил практично истребен, а морскиот свет каков што го знаеме денес се должи на последователната реколонизација на атлантските видови.
Пред кризата, 779 видови можело да се сметаат за ендемични видови (т.е. документирани само во Медитеранот). Од нив, само 86 се сè уште присутни по кризата со соленоста. Сите тропски корали кои биле во изобилство во Медитеранот пред оваа катаклизмична промена на животната средина исчезнале, се истакнува во студијата.
Се поставува прашањето, како одредени видови успеале да преживеат? Како го преживеале радикалното зголемување на нивото на сол и температурата?
За жал, тие немаат одговори на овие прашања.
Она што тие можеле да го утврдат е дека морскиот живот немал доволно време да се прилагоди на хиперсолената средина која исчезнала, туку бил заменет со видови кои влегле во Медитеранот од Атлантикоткога повторно се отворил теснецот.
Интересно е што видовите како големото бело куче и делфинот се појавиле во Средоземното Море дури по оваа криза со солта. Уште поинтересно е што пред пресушувањето, источниот Медитеран, особено Јонското и Левантинското море, бил побогат со морски видови отколку западниот дел. По повторното поплавување, богатството на морскиот свет се преселил на запад.
Atlantropa проект на Herman Sörgel. Пресушување на Јадранот и Егејот.
⇓
Налудничавиот план за уништување на Јадранот би го променил светот | Фото/Видео
Влијанието на изолацијата на Медитеранотврз неговата фауна и флора било катастрофално, уништувајќи ги повеќето од неговите екосистеми. Друго значајно откритие на нашето истражување е дека биле потребни повеќе од 1,7 милиони години за да се опорави бројот на видови. Ова бавно обновување на богатството во медитеранските екосистеми ја обезбедува првата детална квантификација за тоа како дивиот свет реагира на истребување во овој обем. Биолошката разновидност на Медитеранотденес е многу висока благодарение на присуството на бројни ендемични видови. Нашите резултати покажуваат дека тоа било случај дури и пред шест милиони години, но дека огромното мнозинство од овие ендемични видови исчезнале кога биле отсечени од Атлантикот, истакнуваат научниците.
Кога Медитеранотповторно се споил со Атлантикот, повторно бил населен со огромните резерви на видови во светските океани, но сепак биле потребни милиони години за медитеранските екосистеми да се опорават во смисла на богатството. Никој сè уште не знае колку време ќе биде потребно на морскиот живот да се опорави од видот на глобалните промени кои моментално се во тек, заклучува Garcia-Castellanosво својот труд.
