Древната вирусна ДНК го стимулира производството на црвени крвни зрнца за време на бременоста и ги открива овие „отпадни“ гени како клучни поттикнувачи за регенерација и имунитет во критичните моменти.
Фрагменти од антички вируси вградени во нашата ДНК предизвикуваат производство на црвени крвни зрнца за време на критичните периоди како бременоста и загуба на крв, според новото истражување на научници од САД и Германија.
Нивната студија покажа дека заспаните вирусни елементи, наречени ретротранспозони, стануваат активни во хематопоетските матични клетки, предизвикувајќи имун одговор кој го зголемува производството на црвени крвни зрнца.
Анализата на хематопоетските матични клетки кај глувците довела до ова откритие бидејќи овие ретротранспонзони, закопани во геномот, се разбудиле и предизвикале клеточни промени.
Контраинтуитивен процес
Научниците откриле дека оваа вирусна активација веројатно се јавува и кај луѓето. Споредувајќи ги примероците на крв од бремени и небремени жени, тие забележале знаци на слична активност на ретротранспозоните. Студиите на глувци покажале дека блокирањето на овој процес доведува до анемија, чест ризик за бремените жени поради зголемените физиолошки потреби.
Тоа е спротивно од она што го очекувавме. Ако некогаш има време да се заштити интегритетот на геномот и да се избегнат мутации, тоа би било за време на бременоста, вели генетичарот Sean Morrison од Southwestern Medical Center на University of Texas.
Овие вирусни елементи, често означени како „ѓубре од ДНК“, се чини дека играат адаптивна улога. Постојат стотици од овие ретротранспозонски секвенци во нашиот геном. Зошто тие не се трајно деактивирани, како што е случајот со некои други видови? Тие мора да имаат некоја адаптивна вредност за нас, објаснува Morrison.
Промена на начинот на кој размислувате
Студијата, која е објавена во списанието Science, исто така ја истакна улогата на интерферонот, сигнален протеин активиран од ретротранспонзони, што пак ја подобрува активноста на матичните клетки. Ова го менува начинот на кој размислуваме за механизмите кои ја регулираат регенерацијата на ткивата, додава Morrison.
Бидејќи ретротранспозоните сочинуваат околу 8% од човечкиот геном, нивното реактивирање може да игра улога во различни регенеративни процеси. Нашиот следен чекор е да започнеме клиничко испитување за да го продлабочиме нашето разбирање за тоа како функционираат ретротранспозоните кај пациентите, заклучува Alpaslan Tasdogan, генетичар од German University во Duisburg-Essen.
Извор: Science Alert
Забелешка: Преземањето на оваа содржина е дозволено само ако го наведете изворот со задолжително линкување на нашиот домен и оригиналната статија!
Доколку сакате да прочитате повеќе содржини како оваа, препорачуваме да го посетите нашиот портал www.kukuriku.com.mk, а со лајк на нашата фан страна станувате дел нашето многубројно членство facebook.com/Kukuriku.mk/.
