Научниците откриле ниво на нанопластика во обично шише вода 100 пати повисоко отколку што покажале претходните студии.
Научниците од Columbia University во New York откриле дека едно литарско шише со вода за купување може да содржи неверојатни 240.000 микроскопски пластични честички, што предизвикува загриженост за потенцијалните здравствени импликации.
Потеклото на ова пластично загадување лежи во различни човечки активности, вклучително и рибарската индустрија и отпадот од домаќинствата, што резултира со производство на милиони тони пластика годишно.
Микропластиката, со големина од 1 микрометар до 5 милиметри, доминира во оваа еколошка криза.
Beizhan Yan, научник од Columbia University во САД, истакна дека микропластиката може да дејствува како носител на загадувачи и патогени. Уште позагрижувачки е тоа што нанопластиката, со големина под 1 микрометар, има потенцијал да навлезе во слузницата на цревата, плацентата, па дури и во крвно-мозочната бариера.
Споменатиот научен тим смислил иновативна техника за откривање на оваа штетна нанопластика. Со изложување на шест шишиња од еден литар со неоткривање на брендот вода од американскиот супермаркет на ласери, тие идентификувале просечно 240.000 пластични честички во секое шише, што е до 100 пати повеќе отколку што покажале претходните студии. Нанопластиката сочинува околу 90 отсто од овие честички, а само 10 отсто од тие нанопластики може да се идентификуваат, вклучувајќи го и полиетилен терефталат (PET), материјалот од кој се направени шишињата.
Истиот проблем во остатокот од светот?
Yan сугерира дека слични нивоа на нанопластика може да бидат присутни во шишињата со вода низ целиот свет, иако ова бара дополнително истражување. Целта на американските научници е да ја усовршат својата техника за подобрување на детекцијата на нанопластика.
Sherri Mason, научник од Pennsylvania State University, ја пофали студијата како многу импресивна и револуционерна.
Споменатата студија објавена е во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences.
„Знаеме дека пластиката фрла честички слично како што луѓето ги отфрлаат клетките на кожата, постојано, но способноста да се квантифицираат и идентификуваат овие пластични честички до опсегот на нанопластиката е од клучно значење за унапредување на нашето разбирање за импликациите за здравјето на луѓето“, истакнува Mason.
Извор: New Scientist
