Научниците откриле нови тајни на Земјата длабоко под површината на Тихиот Океан и вулканската мегаструктура на површината на речиси цел британски остров.
Длабоко под површината на пацифичкиот регион Меланезија, огромното геолошко чудо наречено Melanesian Border Plateau (MBP) се протега на 222.000 квадратни километри, што личи на гробишта на мртви гребени и пропаднати острови.
Една неодамнешна студија предводена од геонаучникот Kevin Konrad од Универзитетот во Невада дава клучни сознанија за формирањето на MBP истовремено фрла светлина на силите што ја обликуваат нашата планета.
Магматската природа на оваа висорамнина на дното на Тихиот Океан, формирана пред 122 до 83 милиони години, е видлива од карпестите формации составени од оладена магма. За разлика од копнените истражувања, извлекувањето докази од дното на океанот е предизвик, откривајќи најмалку 25 различни вулкански структури кои придонесуваат за раѓањето на MBP.
Увид во претходните климатски промени и изумирање на Земјата
Разбирањето на постојаниот раст на оваа вулканска структура е од витално значење, бидејќи нуди увид во климатските промени и изминатите настани на изумирање на Земјата.
Тимот на Konrad користел сооднос на изотопи и геохемиски податоци од висорамнината и околните формации за да го моделира напредокот на кората преку високотемпературни облаци на Земјината обвивка, познати како жешки точки, кои остануваат фиксирани додека кората се движи.
Пред околу 120 милиони години, жариштето Louisville во јужниот дел на Пацификот ја активира основата на MBP, создавајќи го Robbie Ridge и други морски планини. Околу 45 милиони години подоцна, ослабената кора наишла на жариштето Rurutu-Arago, формирајќи нови острови и морски планини кои на крајот придонеле за целокупната структура на платото.
Начин на формирање
Друго жариште, одговорно за Самоаските острови, ги активирало морските планини и островските формации пред околу 20 милиони години. Денес, колосалните сили, вклучително и враќањето на Пацифичката плоча под Тонганскиот ров, продолжуваат да ја обликуваат таа вулканска мегаструктура.
Авторите на студијата, објавена во списанието Earth and Planetary Science Letters, овие деформации на кората ги нарекуваат океански надградби на средната плоча, сугерирајќи дека слични формации би можеле да еволуираат бавно наместо преку катаклизмични ерупции.
Ова ново истражување отвора прозорец во сложените процеси кои формираат големи магматски формации и укажува на постоење на други океански надградби од средната плоча кои чекаат да бидат откриени. Идните истражувачки патувања ќе нурнат во длабочините на океаните, откривајќи повеќе траги од жариштата на Земјата и нивното трајно влијание врз површината на планетата.
Извор: Science Alert
