Револуционерна студија открива како микропластиката и повеќегодишните хемикалии ја зголемуваат штетата на водниот живот, повикувајќи на итна акција против скриените закани од комбинираните загадувачи.
Новото истражување откри алармантни интеракции помеѓу микропластиката и PFAS, таканаречените вечни хемикалии (супстанции по и полифлуороалкил), значително засилувајќи ги нивните штетни ефекти врз водниот живот. Студијата на University of Birmingham во Велика Британија го испита нивниот комбиниран ефект врз видот Daphnia magna, ситни водни болви од витално значење за водните екосистеми.
Кога била изложена на двата загадувачи во лабораториски услови, Daphnia претрпела до 41% поголема штета отколку кога била изложена само на кој било загадувач. Несаканите ефекти вклучуваат застој во растот, одложена сексуална зрелост и намален број на потомци. Имено, сериозноста се зголемила кај болвите претходно изложени на други хемиски загадувачи, што укажува на кумулативен ефект.
Императив е да ги истражиме комбинираните влијанија на загадувачите врз дивиот свет во текот на нивниот животен циклус за подобро да го разбереме ризикот што овие загадувачи го претставуваат во реални услови. Ова е клучно за зајакнување на напорите за зачувување и информирање на политиката за справување со растечката закана од нови загадувачи како што се повеќегодишните хемикалии, вели научникот за животна средина Mohamed Abdallahi, еден од авторите на студијата, објавена во списанието Environmental Pollution.
Микропластиката, честички помали од 5 милиметри во дијаметар, се акумулираат од деградирачка пластика или синтетички влакна. Нивните ефекти врз екосистемите и човековото здравје остануваат нејасни, но тие предизвикуваат зголемена загриженост бидејќи продираат во околината и човечките тела. PFAS, кои се користат за нивните противпожарни својства, се поврзани со оштетување на бубрезите и рак. Овие постојани загадувачи се пронајдени во дивиот свет, дождот и низ екосистемите.
Нашето истражување го отвора патот за идни студии за тоа како хемикалиите PFAS влијаат на функцијата на гените, обезбедувајќи клучни сознанија за нивните долгорочни биолошки ефекти, вели биологот за еволутивни системи Luisa Orsini.
Студијата симулира изложеност на споменатите водени болви на двата загадувачи, расветлувајќи ги ризиците за животната средина и нарушувањата на синџирот на исхрана.
Напредните аналитички техники би можеле да помогнат да се измери комбинираната штета на загадувачите во реални услови. Нашите наоди ќе бидат релевантни не само за водните видови, туку и за луѓето, нагласувајќи ја итната потреба од регулаторни рамки кои се однесуваат на ненамерните комбинации на загадувачи во животната средина, заклучува Orsini.
