Научниците работат на мали вештачки форми на живот кои имаат потенцијал да се борат против болестите и да создадат прилагодени вирусни вакцини.
Научниците од Универзитетот во Јужна Данска и Универзитетот Кент Стејт во САД го истражуваат развојот на вештачки форми на живот, кои би можеле да се користат како лекови во борбата против болестите.
Овие хибридни креации, составени од ДНК и протеини, би можеле да направат револуција во здравствената заштита со таргетирање на одредени болести, од испорака на лекови до зајакнување на имунолошкиот одговор на телото.
Ченгуанг Лу, биотехнолог на Универзитетот во Јужна Данска, замислува свет во кој овие инженерски биоботи дејствуваат како бранители против агенсите што предизвикуваат болести на кои им недостасуваат природни противници.
Овие вештачки сојузници, дизајнирани како вируси, бактерии и клетки, би можеле да станат страшни непријатели на постојаните и отпорни патогени.
Студијата е објавена во списанието Cell Reports Physical Science.
Логичен чекор
Во природата, повеќето организми имаат природни непријатели, но не сите. На пример, некои вируси кои предизвикуваат болести немаат природни непријатели. Би било логичен чекор да се создаде вештачка форма на живот што би можела да стане нивен непријател, објаснува Лу.
Основата на овие револуционерни вештачки форми на живот лежи во конјугат пептид-ДНК, молекула која ја комбинира прецизноста на кодирањето на ДНК со разновидноста на пептидите при манипулирање со хемиски средини. Иако има уште долг пат пред создавањето на овие биоботи, потенцијалот се протега надвор од борбата против болести до развој на прилагодени вирусни вакцини. Лу посочува дека вештачката вирусна вакцина би можела да стане реалност во рок од една деценија.
Вакцината против вирусот создадена од човекот би можела да биде околу 10 години. Со знаењето што го имаме, во принцип нема никакви пречки за производство на вештачки клеточни организми во иднина, вели Лу.
Широка примена
Спојувањето на ДНК и пептидите, исто така, даде извонредна примена во областа на нанотехнологијата. Овие хибридни биомолекули се користени за изградба на наномашини кои можат да манипулираат со клеточните мембрани.
Оваа иновација ја отвора вратата за прецизни реакции на имунолошкиот систем и подобрена дијагностика за различни здравствени состојби во телото.
Иако ова поле на истражување е релативно ново, кое се појавува само во последната деценија, способноста за инженерство на приспособливи молекули кои можат фино да се контролираат ветува мноштво можности.
Додека научниците продолжуваат да ги усовршуваат техниките за уредување на ДНК и да го истражуваат потенцијалот на хибридните биомолекули, иднината на медицината е подготвена за револуционерни трансформации.
