Светот е на прагот на нова вселенска трка, но овој пат целта не е само да слета на Месечината, туку да се искористи за комерцијални цели.
Наместо конкуренција меѓу националните вселенски агенции, сега во трката влегуваат приватни компании, привлечени од потенцијален профит кој би можел да достигне стотици милијарди долари.
Првите човечки чекори на Месечината се случија во јули 1969 година со мисијата Apollo 11, додека последните астронаути чекореа на нејзината површина во 1972 година. Оттогаш, и покрај технолошкиот напредок, нова мисија со екипаж не е реализирана, најмногу поради финансиските и регулаторните пречки со кои се соочува NASA.
Но, сето тоа наскоро би можело да се промени. Американските, европските и кинеските вселенски агенции, заедно со приватните компании како SpaceX и Blue Origin, ги засилија напорите за враќање на Месечината.
Ретки метали
Целта не е само истражување, туку и долгорочна колонизација и експлоатација на природните ресурси. Аналитичарите проценуваат дека Месечината би можела да вреди околу 170 милијарди долари, благодарение на богатството на материјалите во нејзината структура.
Меѓу овие ресурси, особено се издвојува водениот мраз, кој може да се користи за одржување на човечки населби и производство на ракетно гориво, како и метали од ретки земји, клучни за модерната технологија, како што се паметните телефони и автомобилите.
Освен тоа, научниците веруваат дека Месечината го содржи исклучително вредниот изотоп хелиум-3, кој може да се користи за нуклеарна фузија. Неговата моментална пазарна цена е околу 2.500 долари за литар, што го прави непроценлив доколку се најде во поголеми количини.
Сепак, зголемениот интерес на приватните компании ги загрижува научниците. Астрофизичарот Martin Elvis од University of Bristol (England, Great Britain) предупредува дека Месечината би можела да стане нова верзија на „Дивиот Запад“, каде комерцијалните интереси имаат предност пред научните истражувања.
Сите ние сме засегнати страни
Elvis особено го истакнува проблемот со ископувањето вода, што може да предизвика непоправлива штета на чувствителните области на Месечината. За да се спречи неконтролирана експлоатација, тој предлага формирање на заштитени подрачја, слични на националните паркови на Земјата, во кои би било забрането ископувањето.
Тој верува дека одлуките за користење на ресурсите на Месечината не треба да се оставаат само на богатите поединци и приватни компании:
„Треба да имаме повеќе засегнати страни, не само богатите и компаниите кои сакаат да ја искористат оваа можност. Сите ние треба да бидеме засегнати страни – затоа што сите имаме удел во животната средина, без разлика дали е копнена или вселенска“.
Дали науката и истражувањето ќе имаат предност пред финансиските интереси, останува да се види. Но, одлуките што ќе бидат донесени во наредните години сигурно ќе ја обликуваат иднината на човечкото истражување на вселената.
