Еден од најпознатите светски супервулкани, Yeellowstone, е потенцијално еден од најнестабилните на планетата поради огромното количество магма што се наоѓа под него, а чие количество е многу поголемо отколку што се мислело, открива нова научна студија.
Под американскиот супервулкан Yellowstone има повеќе магма отколку што досега се верувало, покажа новото истражување на меѓународен тим на научници.
Во исто време, тој исто така носи важни детали за моделите кои би можеле да се користат за фино прилагодување на научните проценки за следната голема ерупција на тој супервулкан.
Споменатата студија покажа дека изненадувачка, поголема количина на магма под Yellowstone не значи поголема веројатност за неизбежна ерупција, па затоа стравот и паниката не се оправдани.
Истражувањето, објавено во научното списание Science, се обидува да утврди колку магма содржи супервулканот Yellowstone и како е распоредена, а го води геологот Ross Maguire од Универзитетот Illinois Urbana-Champaign.
Нема импликации за неизбежна ерупција
Научниците сакаат да го идентификуваат топењето (магма во течна форма), која често се користи за предвидување на ерупции со споредување на сегашните услови со оние кои претходеле на претходните ерупции.
Иако нашите резултати покажуваат дека резервоарот со магма во Yellowstone содржи значителна количина на топени карпи на длабочините што ги поттикнале претходните ерупции, нашата студија не го потврдува присуството на еруптивно тело или имплицира идна ерупција, пишуваат авторите на студијата.
За да ѕирнат длабоко во земјата, научниците користеле ново развиена техника на томографска слика за да ги анализираат сликите на сеизмичките бранови направени помеѓу 2000 и 2018 година, применувајќи процес познат како инверзија на целосна бранова форма за подобро да ги протолкува отскокнувачките и рефлектирачките вибрации.
Тешко е да се предвидат настани
Врз основа на тоа како брзината на измерените бранови се менува на различни длабочини, истражувачите процениле дека резервоарот на магма под Yellowstone има делумна фракција на топење помеѓу 16 и 20 проценти, во споредба со претходните модели проценети на 10 проценти или помалку. Мерењата презентирани во студијата, исто така, сугерираат дека топените карпи се најконцентрирани на околу 3 до 8 километри под површината на земјата.
Претходните научни проценки сугерираат дека е потребно меѓу 35 и 50 проценти топени карпи за да се активира ерупција, иако постојат голем број фактори кои го отежнуваат предвидувањето на овие настани. Научниците нагласуваат дека дури и најновите методи на скенирање можат да пропуштат одредени џебови на течната магма.
Учеството на топените карпи што го проценуваме е значително помало од она што би се очекувало доколку голем дел од резервоарот Yellowstone бил во еруптивна фаза од неговиот животен циклус. Сепак, не може да се исклучи присуството на мали подмножества на концентриран волумен на топени карпи на силициум, пишуваат авторите на студијата.
Важен показател за еруптивниот циклус
Новата детална зона богата со топени карпи е важен показател за тоа каде е Yellowstone во својот еруптивен циклус, велат научниците, но тоа е само еден дел од поголемата слика за состојбата на супервулканот. Моделите за предвидување постојано се усовршуваат како што доаѓаат нови податоци и како што се случуваат нови ерупции.
Во последните 2,1 милиони години, имаше три катастрофални ерупции на супервулканот Yellowstone. Иако не постои голема сигурност во предвидувањето кога би можело да биде следниот, појасните показатели за геологијата на калдерата секогаш можат да помогнат во овој поглед.
Областа Yellowstone е под постојан надзор на Геолошкиот институт на Соединетите Американски Држави (USGS) и опсерваторијата на вулканот Yellowstone, што би требало да значи дека понатамошните предупредувачки знаци ќе бидат забележани многу однапред.
Стресните настани како што се нови упади на магма или тектонски деформации кои би можеле да почнат да мобилизираат и концентрираат магмата, најверојатно, ќе бидат придружени со серија динамични процеси кои се видливи во тековниот геофизички и геохемиски мониторинг, заклучуваат авторите на студијата.
