Дури и ако целиот карпест материјал што се судрил за да ја формира растечката планета бил целосно сув, објаснуваат научниците, овие интеракции помеѓу молекуларната водородна атмосфера и океанот од магма би создале обилни количини вода.
Земјата со љубов ја нарекуваме „сина планета“, бидејќи благодарение на големата количина на вода на нејзината површина изгледа како голема сина топка од вселената. Сепак, научниците долго време се обидуваат да одговорат на едно интересно прашање – како оваа вода дошла на Земјата?
Благодарение на фактот дека Земјата е богата со вода, животот се развил на нашата планета. Доволно е да се спомене дека речиси 60 проценти од нашето тело е составено од вода за да се добие слика колку е таа важна.
Затоа, научниците Anat Shahar од Carnegie Science, Edward Young и Hilke Schlichting од UCLA, спровеле истражување кое резултирало со студија објавена во списанието Nature. Нивните наоди би можеле да го објаснат потеклото на карактеристиките на Земјата.
Според студијата, водата на Земјата би можела да се формира поради интеракцијата помеѓу атмосферата богата со водород и океаните со магма кои биле присутни кога се формирала Земјата. И тие дошле до ова откритие благодарение на неодамнешните откритија поврзани со егзопланетите.
Откритијата на егзопланети ни дало многу поголемо разбирање за тоа колку е вообичаено новоформираните планети да бидат опкружени со атмосфери богати со молекуларен водород во текот на нивните први неколку милиони години, објасни Shahar. На крајот овие водородни обвивки се распаѓаат, но оставаат свои траги на составот на младата планета.
Благодарение на овие откритија, истражувачите развиле нови модели за формирање и еволуција на Земјата со цел за да не дојдат до различни хемиски својства на нашата матична планета. Така, тие биле во можност да покажат дека, во раната фаза од формирањето на Земјата, интеракциите помеѓу океаните на магмата и молекуларниот водород можело да доведат до создавање на изобилство вода.
Користејќи математичко моделирање, тие истражувале како материјалите може да се разменуваат помеѓу молекуларната водородна атмосфера и океанот со магма. Тие разгледале 25 различни соединенија и 18 видови реакции, доволно сложени за да обезбедат вредни податоци, но доволно едноставни за интерпретација.
Тие дошле до интересен заклучок. Интеракциите помеѓу океанот на магмата и атмосферата во нивната симулација резултирале со движење на големи количини на водород во металното јадро, оксидација на површината и производство на големи количини на вода.
Дури и ако целиот карпест материјал што се судрил за да ја формира растечката планета бил целосно сув, објаснуваат научниците, овие интеракции помеѓу молекуларната водородна атмосфера и океанот на магмата би создале обилни количини вода.
Ова е само едно можно објаснување за еволуцијата на нашата планета, но она што ќе воспостави важна врска помеѓу историјата на формирањето на Земјата и најчестите егзопланети кои се откриени во орбитата околу далечните ѕвезди, а кои се нарекуваат Супер Земји и суб-Нептуни, заклучува Shahar.
Ова откритие би можело да им овозможи на научниците, кога ја истражуваат вселената, да ги разликуваат вистинските биопотписи кои би можеле да сугерираат присуство на некоја форма на живот, од атмосферските молекули на небиолошко тело. И ова, истакнува Sahar, може да доведе до беспрекорен метод за откривање знаци на живот на други планети.
