Само затоа што постои апче против болки не значи дека треба да го земеме, бидејќи болните чувства имаат своја цел.
Емоционалната болка е животен факт, исто како и физичката болка. Секој сигурно ја доживеал, но во зависност од нашата индивидуална тежина и околностите на кои сме биле изложени во животот, оваа болка може да има различен интензитет и може различно да трае.
Ја доживуваме различно, ја покажуваме отворено или ја криеме. Ние се справуваме со неа на сосема различни начини, што често зависи од тоа како оние со кои сме пораснале се справиле со болката, својата и туѓата. Ако било безбедно да се изразат емоциите во семејното опкружување, ако не бевме посрамотени или ако емоциите не биле негирани и што е најважно, ако некој бил сведок и на тој начин нѝ помогнал да ја издржиме, веројатно и во зрелоста во контакт. со она што го чувствуваме. Можеме да доживееме и да изразиме болка, без разлика колку таа била непријатна порано. Луѓето кои можат да го направат тоа се способни да ги трансформираат своите болни искуства, да им дадат значење и да учат од нив.
Одвојување од чувствата
Оние кои не можат – затоа што рано откриле дека чувството на болка може да биде опасно, срамно или непријатно – научиле да се одвојат од своите чувства. Така, како возрасни, бегајќи од болка, тие можат да заталкаат во имагинација или мисли, или да ги убиваат емоциите со алкохол, дрога или лекови, или се впуштаат во активности како што се работа за да го одвлечат вниманието од она што боли.
Но, наместо на тој начин да се ослободиме од болните емоции, ние само ги потиснуваме и неизбежно ќе се соочиме со нив во следната ситуација која најмалку потсетува на онаа што длабоко не повредила. Згора на тоа, на неутралните ситуации и на добронамерните луѓе можеме да им припишеме карактеристики кои некогаш предизвикале болка, само за да се заштитиме и навреме да побегнеме – од она од што е невозможно да се избега бидејќи е нерешено стои во нас.
Емоционалната болка не е субјективна и нематеријална категорија на искуство која ги засега само „слабите“, таа објективно постои во нашите нервни кругови и не боли ништо помалку од физичката болка. Ова го докажува научната студија спроведена во 2020. година на Универзитетот во Калифорнија, која покажала дека лековите против болки како парацетамолот можат да ја ублажат и емоционалната болка. И ова не е прва студија која доаѓа до ваков резултат. Научниците претпоставуваат дека емоционалната болка за експресија користи исти или слични невролошки патишта како физичката болка, па лековите затоа можат да го имаат овој ефект.
Лек за скршено срце?
Тоа сепак не значи дека треба да посегнеме по пилулата кога нѝ е скршено срцето. Болката, всушност, нè учи на нешто, нѝ помага да ги видиме ситуациите во кои се наоѓаме и да си создадеме подобри избори во иднина. Ако ја ублажиме болката со апче, лекцијата, а со тоа и личниот развој и напредок, може да се изгубат. На англиски јазик постои фраза “feel it to heal it” (почувствувај го за да го излечиш) и има причина за тоа.
Болката, било да е физичка и емоционална, е порака. Нѝ кажува каде е проблемот, што треба да промениме и што треба да се исполни. Ако некој во лоша врска нѝ го скрши срцето, а ние ништо не научиме од тоа, туку ја умртвиме болката со парацетамол, би можеле повторно да завршиме во слична врска. Значи, ако ја игнорираме болката, всушност се игнорираме себеси и си го негираме она што може да произлезе од болката – храброст, сила, доверба и повторно отворање.
