Ако некогаш сте се прашале што би се случило со човечкото тело ако микроскопска црна дупка помине низ него, сега конечно има официјален одговор благодарение на еден американски физичар.
Резултатот од неговата пресметка може да ве изненади.
Замислете микроскопска црна дупка што поминува директно низ вашето тело. Звучи како научна фантастика, но еден физичар сега официјално ги пресмета можните последици, и изненадувачки, тие не се катастрофални за микроскопските црни дупки со доволно мала маса.
Неодамнешните набљудувања на гравитационото зрачење од спојувањето на црните дупки, како и новите слики од црните дупки, го обновија интересот за темата за црните дупки воопшто. Покрај тоа, се сетив дека прочитав научнофантастична приказна во 1970-тите во која некој умира затоа што црна дупка поминува низ него, и сакав да видам дали е тоа можно, вели Robert Scherrer, физичар на Универзитетот Vanderbilt во САД, во статија објавена на веб-страницата на универзитетот.
Scherrer го доставил својот труд на серверот за претпечатење arXiv во февруари оваа година, како што објавивме тогаш, каде што чека рецензија од колеги, по што сега е објавен во International Journal of Modern Physics D.
Главната опасност доаѓа од суперсоничниот ударен бран, слично како суперсоничниот ударен бран создаден од куршум. Мала црна дупка, да речеме, со маса од 100 милијарди метрички тони, околу седум пати помала од масата потребна за оштетување на мозокот, би предизвикала помала штета од куршум со мал калибар.
Овие микроскопски црни дупки, познати како исконски црни дупки, всушност би можеле да ја објаснат темната материја, мистериозниот извор на дополнителна гравитација во Универзумот. Тие би можеле да се формираат од екстремни густини веднаш по Големата експлозија, иако се смета дека ваквите услови биле ретки.
Колкава маса е опасна?
Пресметките на Scherrer покажуваат дека исконската црна дупка би морала да има маса од најмалку 140 милијарди метрички тони за значително да влијае на човечкото тело, а сепак е мала во споредба со дијаметарот на Schwarzschild (кој ја дефинира големината на црните дупки) од 0,4 пикометри. Таквата црна дупка би била многу помала од атомот на водород, кој има дијаметар од 106 пикометри. Со брзина од околу 200 километри во секунда, нејзиниот ефект врз ткивото е минимален, освен за суперсоничен ударен бран.
Гравитационите плими, познати и како деформациски шпагети, стануваат опасни само за црни дупки со маса од најмалку 7 трилиони метрички тони, споредлива, на пример, со масата на астероидот Iris. Со таа маса, црната дупка може да ги растегне чувствителните ткива како мозокот, иако суперсоничниот ударен бран веќе ќе предизвика сериозна штета.
Примордијалните црни дупки се теоретски можни, но можеби воопшто не постојат. Доволно голема исконска црна дупка, со маса споредлива со онаа на астероид или поголема (но сепак помала од големината на атомот, забелешка), би предизвикала сериозни повреди или смрт ако помине низ вас. Нејзиниот ефект врз телото би бил сличен на оној на куршум. Исконска црна дупка со помала маса би можела да помине низ вас без да го забележите тоа. Сепак, густината на овие црни дупки е толку мала што таква средба практично никогаш не би се случила, објаснува Scherrer на крајот.
