Одењето наназад можеби изгледа чудно и контраинтуитивно, но всушност има значителни позитивни ефекти врз нашето здравје.
Тоа не значи дека сега секој треба да почне да оди наназад наместо нормално да оди, туку дека тоа е уште една многу корисна физичка активност за здравјето.
Пешачењето е активност која ни доаѓа автоматски, не бара свесен труд, специјална опрема, а особено не зачленување во спортски сали. Можеби ова е една од причините зошто одењето го земаме здраво за готово и не сме свесни за придобивките што одењето ги има врз нашето здравје.
Но, што ќе се случи ако престанеме да одиме според вообичаената автоматичност и почнеме да го предизвикуваме нашиот мозок и тело со одење наназад? Покрај тоа што бара повеќе од нашето внимание, може да донесе и дополнителни здравствени придобивки, истакнува Jack McNamara од Универзитетот во East London во статија за The Conversation.
Физичката активност не мора да биде комплицирана. Без оглед на тоа дали сте редовно активни или не, дури и брзото 10-минутно пешачење може да донесе мноштво здравствени придобивки и да се смета за препорачаниот минимум од 150 минути аеробна активност на Светската здравствена организација неделно, пишува McNamara, кој предава клиничка Физиологија на вежбање на универзитетот.
Механизмот на одење е комплициран
Сепак, одењето е покомплицирано отколку што многумина од нас сфаќаат. За да останеме исправено, објаснува McNamara, бара координација помеѓу нашите визуелни, вестибуларни (сензации поврзани со движења како што се завртување, вртење или брзо движење) и проприоцептивни (свесност за тоа каде е нашето тело во просторот) системи.
Кога одиме наназад, на нашиот мозок му треба повеќе време да ги обработи дополнителните барања за координирање на овие системи. Сепак, зголеменото ниво на предизвик со себе носи и поголеми здравствени придобивки, пишува британскиот експерт.
Придобивките од одењето наназад
Подобрувањето на стабилноста и рамнотежата е една од оние добро проучени придобивки од одењето наназад. Одењето наназад може да го подобри нормалното одење и рамнотежата кај здравите луѓе, како и кај оние со остеоартритис на коленото. Одењето наназад предизвикува пократки, почести чекори, што доведува до подобрување на мускулната издржливост на мускулите на потколеницата, а истовремено го намалува стресот на зглобовите, објаснува McNamara.
Додавањето промени во наклонот или паѓањето, исто така, може да го промени опсегот на движења на зглобовите и мускулите, нудејќи олеснување на болката за состојби како што е плантарен фасциитис, кој е една од најчестите причини за болка во петата. Постуралните промени предизвикани од одење наназад, исто така, користат повеќе мускули кои го поддржуваат лумбалниот ‘рбет, што сугерира дека одењето наназад може да биде особено корисна вежба за луѓето со хронична болка во долниот дел на грбот. Назад одење дури се користи за да се идентификува и третира рамнотежата и брзината на одењето кај пациенти со невролошки состојби или по хроничен мозочен удар, пишува McNamara.
Сепак, придобивките од менувањето на правецот на одење не се само терапевтски, па научниците почнаа да откриваат разни други придобивки од таквата физичка активност. Така, одењето наназад може да биде уште поефикасно во регулирањето на телесната тежина од нормалното одење, кое исто така помага во контрола на телесната тежина.
Трошењето на енергија при одење наназад е речиси 40 проценти поголемо од одењето напред со иста брзина, а McNamara наведува студија која покажува намалување на телесните масти кај жени кои завршиле шестнеделна програма за обука на одење или трчање наназад.
Иако често се проучува како алатка за рехабилитација, трчањето наназад ја зголемува силата на клучните мускули вклучени во исправувањето на коленото, што не се однесува само на превенцијата од повреди туку и на нашата способност да генерираме моќ и атлетски перформанси. Континуираното трчање наназад ја намалува енергијата што ја трошиме кога трчаме напред. Овие подобрувања во економичноста на трчањето се дури и корисни за искусните тркачи со веќе економична техника на трчање, објаснува британскиот експерт.
Додавање товар
За оние кои немаат простор да трчаат наназад без пречки, McNamara предлага додавање тежина при одење наназад, како што е влечење тегови. Тој истакнува дека зголемувањето на вкупното оптоварување го зголемува ангажирањето на екстензорните мускули на коленото, притоа поставувајќи големи барања за срцето и белите дробови за кратко време.
Овој тип на вежбање може да го произведе вистинското ниво на отпор за да предизвика значителни подобрувања во силата на долните екстремитети, со тегови кои влечат дури 10 проценти од вкупната телесна тежина, што доведува до подобрување на времето на спринт кај младите спортисти, пишува McNamara.
Корисни совети
Конечно, британскиот експерт дава препораки како да започнете поактивно одење наназад со цел дополнително да го подобрите здравјето и кондицијата. Во оваа смисла, тој препорачува за почеток одење наназад во затворен простор, каде што е помала веројатноста дека некој може да удри во друга личност или некоја невидена пречка.
Одолејте на нагонот да го згрчите телото и да погледнете преку рамо. Држете ги главата и градите исправени додека го допирате палецот наназад со секој чекор, тркалајќи се низ стапалото од палецот до петицата. Откако ќе бидете посигурни додека одите наназад, можете да почнете да забрзувате, па дури и да се движите на лентата за трчање, внимавајќи да ги користите водичите кога е потребно. Ако користите тегови, почнете полека. Фокусирајте се на повеќе серии наместо на продолжени растојанија и запомнете да го одржувате интегритетот на вашата техника на над 20 метри за почеток, советува McNamara.
