Сатурн се врати на тронот во Сончевиот систем | Потврдено е дека има трицифрен број месечини во орбитата околу него | Видео

908

Јупитер не царувал долго на тронот како планета со најприродни сателити во Сончевиот систем.

Сатурн повторно е на тронот на планетите во Сончевиот систем со најприродни сателити. Владеењето на Јупитер траело само неколку месеци.

Астрономите откриле 62 досега непознати природни сателити околу Сатурн, со што планетата повторно е во водство, со вкупно 145 официјално признати месечини. И додека Сатурн сега е повеќе од официјално во клубот на планети со трицифрен број природни сателити, најголемата планета на Сончевиот систем, Јупитер, остана на само „мизерни“ 92 природни сателити.

Пронајдени мали месечини

Со поместување и натрупување слики од Месечината направени во текот на неколку години, тим предводен од астрономот Edward Ashton од Институтот за астрономија и астрофизика Academia Sinica во Тајван, успеа да ги пронајде месечините на Сатурн со дијаметар од 2,5 километри. Новооткриените мали природни сателити на Сатурн им овозможат на астрономите да го состават минатото на Сатурн.

Лоцирањето на малите месечини кои орбитираат околу Јупитер и Сатурн е всушност многу тежок процес. Двата гасни гиганти се најголемите планети во Сончевиот систем и се многу светли на небото, што значи дека во голема мера засенуваат сè околу нив, што го отежнува откривањето на мали објекти.

Saturn's Rings | NASA Solar System Exploration

Критериуми за прогласување на месечина? Има само еден…

Интересно е и тоа што критериумите за дефинирање на месечина или природен сателит се доста широки. Нема барања за нивната форма, маса, дијаметар или состав. Единствениот критериум е овие објекти да имаат стабилна орбита околу друг, поголем објект и да не е ѕвезда. Затоа, планетите, џуџестите планети, па дури и астероидите, сите можат да имаат свои месечини.

Меѓутоа, самото гледање објект во близина на планета не значи дека е пронајдена млада месечина. Треба да се следи низ неколку орбити, да се анализира и дури потоа да се утврди дали неговата орбита е стабилна. Се разбира, откривањето и следењето на таквите објекти бара исклучително голема количина на набљудување.

Техника на набљудување

Научниците го прават тоа така што збир на последователни слики „скролуваат“ со иста брзина како што потенцијалната месечина се движи по небото. Овие слики потоа се надредени, техника која ги засилува сигналите премногу слаби за да се видат на една слика и ги прави посветли за научниците да можат да ги видат. Оваа техника на движење и стегање била искористена за пребарување на месечини кои орбитираат околу Уран и Нептун.

Во 2019 година, Ashton и неговите колеги ја искористиле истата техника за скенирање на небото околу Сатурн со канадско-француско-хавајски телескоп (CFHT), лоцирајќи она што изгледало како претходно непознати објекти во просторот околу Сатурн. Оттогаш, па сè до 2021 година, тие периодично вршеле набљудувања во интервали од три часа, мрдајќи и сложувајќи ги добиените слики за да видат дали објектите што ги идентификувале може да бидат месечини. Оттогаш, тие потврдиле 63 нови природни сателити околу Сатурн.

Space saturn GIF - Find on GIFER

Нова трага во историјата на Сатурн

Сите новооткриени месечини припаѓаат на трите групи сатурнови месечини кои се класифицирани како „неправилни“. Групирани во групи познати како инуитски, галски и нордиски, овие месечини орбитираат околу планетата во големи, елипсовидни орбити под наклонет агол во однос на „правилните“ сатурнови месечини. Повеќето од новооткриените месечини на Сатурн припаѓаат на нордиската група, која е најбројна и има најголемо орбитално растојание од трите неправилни групи. Исто така, тие орбитираат во спротивна насока од ротацијата на Сатурн.

Астрономите ја протолкувале нордиската група како доказ за судир меѓу месечините со умерена големина кој се случил во одреден момент во блиското минато на Сатурн, оставајќи зад себе роеви помали месечини.

Нордиската група, според анализата, би можела да биде она што останало по умерено неправилно нарушување на месечината. Новооткриените месечини се дополнителен доказ за тоа, велат истражувачите.

Како што ги поместуваме границите на современите телескопи, наоѓаме сè повеќе докази дека месечината со средна големина, која орбитирала наназад околу Сатурн, се разнела пред околу 100 милиони години, вели астрономот Brett Gladman од University of British Columbia in Canada.

Bonus video

Забелешка: Преземањето на оваа содржина е дозволено само ако го наведете изворот со задолжително линкување на нашиот домен и оригиналната статија!

Доколку сакате да прочитате повеќе содржини како оваа, препорачуваме да го посетите нашиот портал www.kukuriku.com.mk, а со лајк на нашата фан страна станувате дел нашето многубројно членство facebook.com/Kukuriku.mk/.