Мумификацијата во древниот Египет обично вклучувала третман на телото со масла и смоли.
Античките египетски мумии генерално имале мирис на „дрвенасто“, „луткасто“ и „слаткасто“, според истражувањето објавено во четвртокот во Journal of the American Chemical Society.
Истражувачите анализирале девет мумифицирани тела од Египетскиот музеј во Каиро, од кои повеќето датираат од 1-ви и 2-ри милениуми п.н.е., користејќи комбинација на алатки и техники на сензори, во првата студија од ваков вид, велат тие.
Мирисот на мумифицираните тела со години привлекува значителен интерес кај експертите и пошироката јавност, но досега не е спроведена комбинирана хемиска и перцептивна научна студија, рече водечкиот автор, професор Matija Strlič од University College London (UCL) и Универзитетот во Љубљана.
Ова револуционерно истражување навистина ни помага подобро да планираме зачувување и да ги разбереме античките материјали за балсамирање. Додава уште еден слој на податоци за збогатување на музејската изложба на мумифицирани тела.
Експерти „њушкала“
Истражувачите регрутирале група обучени „њушкала“ кои имале задача да го опишат квалитетот, интензитетот и пријатноста на мирисот, како и да ги измерат молекулите и соединенијата вклучени со помош на гасна хроматографија и масена спектрометрија.
Ова му овозможило на тимот да утврди, на пример, дали овие компоненти потекнуваат од конзерванси, микроорганизми или пестициди.
Мирисите опишани како „дрвенести“ во 78 проценти од случаите, „луткасти“ во 67 проценти и „слатки“ во 56 проценти, додека „слични на темјан“ и „бајати, муфлосани“ добиле по 33 проценти.
Др. Cecilia Bembibre од UCL рече дека истражувањето ја нагласува „важноста да ги користиме нашите сетила за да го разбереме минатото“.
Мумификацијата во древниот Египет обично вклучувала третирање на телото со масла и смоли, вклучувајќи ги и оние од бор, кедар и смрека, за да се зачува телото и душата во задгробниот живот и да им се даде пријатен мирис.
