Научниците се надеват дека ќе го извадат скелетот на површина, за да може темелно да се испита во лабораторија.
Но, при ископувањето може да се нанесе непоправлива штета…
„Навистина извонреден“ скелет на неандерталецот фрла сосема ново светло на некои од мистериите на човековата еволуција, пишува Newsweek. Познат како “Altamura Man”, тој е еден од најдобро зачуваните примероци на неандерталци кои некогаш биле откриени, а веројатно и најкомплетниот.
Giorgio Manzi, истражувач на Sapienza University in Rome, изјави за Newsweek дека скелетот Altamura „е навистина извонредно откритие, од огромен интерес за нашето знаење за неандерталците, самите нас како вид и човечката еволуција воопшто“.
Скелетот бил заробен длабоко во систем на пештери во близина на градот Altamura, во јужна Италија. Пронајден е во 1993 година, но никогаш не се преместуван поради страв од оштетување.
„За жал, ова извонредно научно наследство сè уште е таму, како да е заробеник на наоѓалиштата на варовник што го обвивале во текот на десетици илјади години.“
Сега, Manzi и неговите колеги истражувачи откриле дека черепот на скелетот има комбинација од карактеристики кои досега не биле видени кај овој вид. Нивната студија, објавена во списанието Nature Communications Biology, сугерира дека една од главните теории за еволуцијата на неандерталците треба да се преиспита.
Неандерталците – Homo neanderthalensis – се еден од нашите најблиски антички роднини и живееле во Евроазија додека не исчезнале пред околу 40.000 години. Доказите покажуваат дека тие се појавиле во средниот плеистоцен, кој траел од пред околу 780.000 до 126.000 години. Најраните фосили слични на неандерталците се стари околу 430.000 години, но главните делови од приказната за потеклото на неандерталците остануваат нејасни.
Черепот на Човекот од Алтамура може да го промени тоа. Manzi објаснува дека неговиот тим морал да спроведе „виртуелно ископување“ за да може дигитално да го реконструира черепот. Ова открило „многу необична комбинација“ на физички особини, рече Manzi. – Би рекол единствена.
Некои карактеристики на черепот се типични за неандерталците. Други изгледаат постари, споредливи со примероци постари стотици илјади години. Некои дури наликуваат на оние на претходниот и потенцијално различен човечки вид, Homo heidelbergensis.
Човекот од Алтамура живеел во некој период помеѓу 130.000 и 170.000 години.
Овој период е обележан со транзицијата помеѓу Homo heidelbergensis и неандерталците, но се чини дека италијанскиот примерок не се вклопува во ниту една категорија.
„Речиси може да се каже дека, врз основа на карактеристиките забележани во черепот, италијанскиот примерок е поверојатно последниот претставник на видот Homo heidelbergensis отколку меѓу најраните Homo neanderthalensis“, рече Manzi.
Неочекувано архаичните карактеристики ги навело истражувачите да претпостават дека најјужните региони на италијанскиот полуостров можеби обезбедувале „прибежиште“ за античките луѓе за време на најстудените фази на средниот плеистоцен и горниот плеистоцен (пред околу 126.000 до 12.000 години).
Архаичните црти би можеле да бидат резултат на географската изолација на раните неандерталци во јужна Италија. Во овој регион, архаичните црти опстојале подолго отколку во другите делови на Европа, велат авторите.
Како резултат на тоа, Manzi рече дека можеби ќе треба да ги преиспита аспектите на „моделот на акреција“, една од главните хипотези за еволуцијата на неандерталците. Се вели дека неандерталците еволуирале во делумна или целосна генетска изолација од остатокот на човештвото, преку постепено акумулирање на карактеристични физички особини кај европските популации.
Најновата студија покажува дека моделот на акреција може да се прифати само ако се земат предвид различните услови на животната средина во различни европски региони. Во некои области, локалните услови можеби го забрзале процесот. Во други – како што е јужна Италија – локалните услови можеби го забавиле овој процес.
Проучувањето на примерокот од Altamura не е лесно. Се наоѓа длабоко во системот на пештерата Lamalunga, до кој може да се стигне само со помош на специјална опрема.
За да биде потешко, скелетот е обесен во слој од минерални наслаги, така што само делови од него се видливи. Се протега низ две различни комори во пештерата, кои се разделени со минерална „завеса“. Исто така е покриен со коралоиди – или „пештерски пуканки“ – мали, туберозни минерални структури кои се формираат на површините во пештерите.
Распоредот на коските покажува дека Човекот од Алтамура веројатно колабирал и умрел таму каде што останал неговиот скелет. Една од можностите е дека паднал од окното во комплексот на пештерите и на крајот не успеал да излезе.
Научниците долго време се надевале дека ќе го извлечат Човекот од Алтамура на површината за да може скелетот темелно да се испита во лабораторија. Но, додека немаат план да го откопаат примерокот без да предизвикаат непоправлива штета, италијанските власти нема да издадат дозвола.
Засега работата во пештера е единствената опција. Иако скелетот е пронајден во 1993 година, биле потребни уште 22 години пред тимот на истражувачи – вклучувајќи го и Manzi – да потврди дека се работи за неандерталец.
Во нивната најнова студија, Manzi и неговите колеги сакале да го испитаат черепот на скелетот, но во пештерата не може да се види целиот череп. Едната страна од черепот е свртена кон задната комора, која е недостапна. Само неколку дупки во минералната завеса им овозможуваат на истражувачите да ѕирнат во комората.
Бонус видео
Забелешка: Преземањето на оваа содржина е дозволено само ако го наведете изворот со задолжително линкување на нашиот домен и оригиналната статија!
Доколку сакате да прочитате повеќе содржини како оваа, препорачуваме да го посетите нашиот портал www.kukuriku.com.mk, а со лајк на нашата фан страна станувате дел нашето многубројно членство facebook.com/Kukuriku.mk/.
