Откривањето на колосалниот млаз кој се протега на 23 милиони светлосни години од далечна црна дупка го преобликува нашето разбирање за космичките структури и ги предизвикува актуелните теории за еволуцијата на универзумот.
Црната дупка произведе извонреден пар млазови кои се протегаат на 23 милиони светлосни години, што е со големина на 220 галаксии како Млечниот Пат. Наведеното откритие може да го оспори сегашното разбирање за црните дупки и универзумот.
Ако мислите дека млазниците се како ствари, тогаш може да се каже дека ова е најголемиот објект што го знаеме во универзумот, истакнува Martin Hardcastle од University of Hertfordshire во Great Britain.
Студија поврзана со откривањето на споменатите млазници е објавена во списанието Nature.
Ја троши материјата на ниво од едно Сонце годишно?
Споменатите млазови, наречени Porphyrion, потекнуваат од црна дупка во галаксија оддалечена 7,5 милијарди светлосни години од Земјата. Светлината што ја гледаме сега ги напуштила млазовите кога универзумот бил стар само 6,3 милијарди години, што е половина од нејзината сегашна возраст.
Откритието е направено со помош на телескопот LOFAR (Low Frequency Array, голема мрежа на радио телескопи помеѓу Ирска и Полска, лоцирана претежно во Холандија), со последователни набљудувања од други телескопи во Индија и Хаваи.
Споменатата црна дупка треба да троши материја во вредност од приближно едно Сонце годишно во текот на милијарда години, вели Hardcastle. Сета оваа материја се извртува и забрзува, создавајќи масивни млазови.
Ова сè уште било во периодот на универзумот во кој галаксиите се доста активни.
Многу работи се случувале, а сепак оваа црна дупка успеала да продолжи да исфрла материја надвор, повеќе или помалку непречено, милијарда години, додава Hardcastle.
Од невозможно до возможно
Laura Olivera-Nieto од German Max Planck Institute for Nuclear Physics, која не учествувала во истражувањето, била зачудена од споменатото откритие.
Би помислила дека вакво нешто е невозможно. Едноставно затоа што изгледа преголемо за да трае толку долго, појасни таа.
Овие млазови би можеле да влијаат на формирањето на галаксијата со дисперзија на енергија и магнетни полиња, што може да помогне да се објасни потеклото на магнетните полиња на универзумот.
Исфрла енергија и магнетни полиња и честички во празнините меѓу галаксиите, вели Hardcastle.
Ова откритие може да влијае на космолошките модели.
Ваквиот резултат покажува дека ако сакате да разберете како се формира и еволуира големата структура на универзумот, треба да размислите и за тоа како неговите помали компоненти, како што се системите што би направиле таков одлив, влијаат врз него, заклучува Olivera-Nieto.
