За разлика од постојните протези или генски терапии, овој нов метод избегнува сложени операции и големи импланти.
Во револуционерен експеримент, научниците од Универзитетот Браун во САД развија нов протетски третман кој користи златни наночестички за враќање на видот кај глувци со нарушувања на мрежницата, нудејќи потенцијално трансформативен пристап кон состојби како што е макуларната дегенерација поврзана со возраста (AMD).
Методот се покажа како успешен
Техниката се потпира на инјектирање златни наночестички, секоја илјадници пати потенка од влакно коса, во стаклестото тело на окото. Овие честички се обложени со антитела дизајнирани да се врзат за специфични клетки на мрежницата. Откако ќе се наместат, тие се активираат со мал инфрацрвен ласер за да ја стимулираат мрежницата, имитирајќи ја улогата на изгубените фоторецептори.
Покажавме дека наночестичките можат да останат во мрежницата со месеци без значителна токсичност и покажавме дека тие можат успешно да го стимулираат визуелниот систем. Ова е многу охрабрувачко за идните апликации, рече Џиаруи Ние, биомедицински инженер на Универзитетот Браун и еден од авторите на истражувањето, кое беше објавено во списанието ACS Nano.
Нема потреба од инвазивни методи
За разлика од постојните протези или генска терапија, овој нов метод избегнува сложени операции и големи импланти. Доколку се прилагоди за човечка употреба, активирачкиот ласер би можел да се интегрира во носиви очила. Според авторите на студијата, видот бил барем делумно обновен кај глувците со овој пристап.
Ова е нов вид ретинална протеза која има потенцијал да го врати видот изгубен поради дегенерација на мрежницата, без потреба од комплицирана операција или генетска модификација, рече Ние.
Од лабораторија до живот
Техниката е помалку инвазивна од третманите со AMD и нуди поширока покриеност на видното поле. Сепак, преведувањето на овој успех кај глувци во човечки испитувања останува значајна пречка.
Оваа иновација означува значаен напредок, поставувајќи ја основата за иден развој на фототермални ретинални протези како што се носиви очила. За идните човечки апликации, потребно е понатамошно подобрување, заклучија авторите на истражувањето.
Извор: Science Alert
