НЕДОСТАСУВААТ НУКЛЕАРНИ ИСПИТУВАЊА | Јадрото на Земјата забрзало, а последиците ги чувствуваме на површината: Денот нема да трае 24 часа?

Внатрешното јадро на Земјата осцилира, лесно се ниша и ротира, поместувајќи ја оската од една насока во друга во шестгодишен циклус.

Но, главната алатка за проучување на внатрешноста на планетата биле нуклеарните тестови – кои повеќе ги нема.

Внатрешното јадро на Земјата осцилира, лесно се ниша и ротира, поместувајќи ја оската од една насока во друга во шестгодишен циклус што дури влијае на должината на денот на нашата планета, сугерира новото истражување.

Како што е објавено во списанието Science Advances, оваа нова теорија за внатрешната работа на Земјата е во спротивност со претходните идеи за самото јадро на планетата кое ротира малку побрзо од површината.

Одамна е познато дека јадрото „брза“

Внатрешното јадро на Земјата е блескава топка од густо цврсто железо опкружено со течно надворешно јадро, потоа мантија и кора. Во 1990-тите, истражувањата покажале дека внатрешниот агол на Земјата поминува низ суперротација, во која внатрешното јадро ротира малку побрзо од остатокот на планетата. Оваа теорија била потврдена со работата на проучување на брановите генерирани од тестовите на подземни нуклеарни бомби спроведени од СССР помеѓу 1971 и 1974 година на архипелагот Новаја Земља во северна Русија.

Оската на ротација на јадрото се движи во однос на остатокот од планетата

Во најновата студија, научниците од Универзитетот во Јужна Калифорнија (USC) ја користеле истата методологија за проучување на парови на претходни подземни атомски тестови под островот Амчитка на врвот на архипелагот Алјаска во 1969 и 1971 година. Изненадувачки, резултатите сугерирале дека внатрешното јадро бавно се забавувало помеѓу 1969 и 1971 година, ротирајќи барем десетинка степен понатаму годишно, во споредба со оската на ротација што се движела помеѓу 1971 и 1974 година.

„Од нашите наоди, можеме да видиме поместувања на површината на Земјата во споредба со нејзиното внатрешно јадро, како што луѓето тврдат веќе 20 години“, рече John E Vidale, коавтор на студијата и декан професор по наука за Земјата на USC Dornsife College of Letters, Arts and Sciences, стои во соопштението за медиуми.

„Сепак, нашите најнови набљудувања покажуваат дека внатрешното јадро се ротирало малку побавно од 1969 до 1971 година, а потоа се движело во друга насока од 1971 до 74 година. Внатрешното јадро не е фиксирано – се движи под нашите нозе и се чини дека се движи напред-назад неколку километри на секои шест години“, додаде Vidale.

Се менува и колку долго трае денот

Внатрешната работа на нашата планета исто така има мало, но значително влијание врз должината на нашите денови. Често мислиме дека деновите на Земјата се константни, но тие можат да бидат предмет на значителна количина на варијации. Пред околу 300 милиони години, на пример, еден ден на Земјата би траел околу 21 час. Може дури и да варира во една деценија.

Должината на денот е диктирана од брзината со која ротира планетата. Ова може да биде под влијание на голем број фактори, но се верува дека е поврзано со промените во магнетното поле на Земјата, кои се случуваат во јадрото на Земјата. Новата студија забележува дека должината на денот се зголемува и се намалува како што се очекувало, плус или минус 0,2 секунди во текот на шест години, врз основа на промените во внатрешното јадро.

Мистерија длабоко во јадрото на Земјата

Сепак, остануваат многу прашања. Голем дел од ова истражување е овозможено со податоци откриени со подземни нуклеарни тестови. Бидејќи бројот на нуклеарните тестови значително се намалил од Студената војна, овие податоци стануваат сè поретки и научниците се принудени да работат со податоци за земјотресите, кои се релативно неточни.

Сепак, истражувачите сакаат да копаат подлабоко во мистериите на внатрешната архитектура на Земјата за подобро да разберат како и зошто се чини дека внатрешното јадро се однесува на така чуден начин.

„Едно од прашањата на кои се обидовме да одговориме е дали внатрешното јадро се движи прогресивно или е главно заклучено на долг рок во споредба со сè друго? Се обидуваме да разбереме како настанало внатрешното јадро и како се движи со текот на времето – ова е важен чекор за подобро разбирање на овој процес“, заклучи Vidale.