Кога се маскирав како бездомник во New York, никој не ме забележа и навистина чувствував како е да се биде бездомник.
Луѓето минуваа покрај мене и ме гледаа. Само една дама беше љубезна и ми даде храна.
Тоа е искуство што никогаш нема да го заборавам. Толку пати забораваме колку сме благословени и дека секогаш треба да им помагаме на луѓето на кои тоа им е потребно.
После ова искуство, шетав и делев храна и 100 долари на секој бездомник што ќе сретнев. Повеќето плачеа и беа многу благодарни.
– Ричард Гир
