НАСА објави неверојатна слика од раѓање на ѕвезда која го редефинира нашиот поглед на формирањето на планетите.
Вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JWST) на НАСА продолжува да го трансформира нашето разбирање за универзумот со своите извонредни способности за сликање. Последната ваква слика на протоѕвездата HH30 нуди невидена јасност, градејќи се на првичните набљудувања на ветеранот на НАСА, вселенскиот телескоп Хабл.
Оваа неодамна објавена слика го открива HH30 со неверојатни детали, прикажувајќи го протопланетарниот диск виден од страна. Конусен прилив на гас и прашина се протега од рабовите, додека моќен млаз го пробива просторот од центарот. Способноста на JWST да набљудува на инфрацрвени бранови должини им овозможува на научниците да гледаат низ густите облаци од прашина и да ги истражуваат процесите на формирање на ѕвезди.
Лансиран на 25 декември 2021 година, JWST орбитира околу Сонцето во втората Лагранжова точка, приближно 1,5 милиони километри од Земјата. Нејзиното 6,5-метарско огледало обложено со злато и напредните инструменти веќе создадоа револуционерни слики од далечни галаксии и егзопланетарни атмосфери.
HH30 се наоѓа на околу 450 светлосни години во соѕвездието Бик, во темниот облак LDN1551. Во нејзиниот центар е млада ѕвезда обвиткана во густ диск од гас и прашина, што го поттикнува нејзиното формирање.
Објектот е класифициран како маглина Хербиг-Харо, формирана кога брзите млазови јонизиран гас од новородените ѕвезди се судираат со околниот меѓуѕвезден материјал. Овие млазови создаваат ударни бранови, загревајќи го околниот гас и предизвикувајќи тој да свети во видлива и инфрацрвена светлина.
За да го проучат HH30, астрономите ги комбинираа податоците од JWST, Хабл и копнената опсерваторија со голема милиметарска низа Атакама (ALMA). JWST следеше зрна прашина со големина под милиметар, додека АЛМА откри зрна со големина на милиметар концентрирани во рамнината на дискот. Ова укажува на миграција на прашина, клучен процес во формирањето на планетите.
Покрај тоа, астрономите идентификуваа млаз со голема брзина што произлегува од централниот диск, затворен во поширок проток на гас во форма на конус на рабовите на протопланетарниот диск. Овие откритија нудат вреден увид во механизмите кои ги обликуваат егзопланетарните системи, како и за потеклото на нашиот Сончев систем.
Извор: Universe Today
