Револуционерна нова научна теорија го премостува јазот помеѓу физиката и еволуцијата, нудејќи нов начин за истражување на мистериите на нашиот универзум.
Во потрагата за обединување на физиката и биологијата, меѓународен тим на научници, предводен од теоретската физичарка Сара Вокер од Државниот универзитет во Аризона и хемичарот Ли Кронин од Универзитетот во Глазгов, претстави револуционерна рамка наречена „Теорија на склопување“.
Овој нов научен пристап има за цел да го премости јазот помеѓу физиката и еволуцијата со фрлање ново светло на тоа како животот потекнува во универзумот.
Нов поглед
Теоријата на склопување обезбедува сосема нов објектив за гледање на физиката, хемијата и биологијата како различни перспективи на истата основна реалност, објаснува Вокер. Новата теорија, исто така, претставува клучен чекор кон обединување на инертната и живата материја. Студијата поврзана со ова истражување е објавена во списанието Nature.
Научниците се надоврзале на нивната претходна работа, каде што развиле индекс на молекуларна сложеност, одредувајќи го бројот на чекори потребни за создавање на различни молекули. Само животните и технолошките процеси барале повеќе од 15 чекори на склопување. Во нивното последно истражување, тие создале математичка рамка која го дефинира нивото на селекција потребна за производство на сложени предмети како протеини, очи или школки од молекуларни градежни блокови.
Како функционира новата теорија?
Теоријата на склопување разгледува фактори како што се минимален број чекори за изградба на објект, неговата минимална меморија и бројот на копии во светот. Бројот на копии е важен, бидејќи како што објектот станува покомплексен, неговата веројатност да се појави случајно се намалува, освен ако надворешните сили или притисоци не му помогнат да се спротивстави на тие шанси со текот на времето, слично како што функционира селекцијата во процесот на еволуција.
Користејќи ги основите на теоријата на склопување, научниците можат да го квантифицираат степенот на селекција и еволуција потребни за производство на низа еволуирани објекти, од молекули до клеточни структури.
Важно е да се напомене дека оваа рамка не е ограничена само на постоечките објекти и дека може да предвиди појава и на нови. Оваа моќ на предвидување има импликации за можноста животот да се појави во различни средини, како што е Титан, месечината на Сатурн, кој содржи многу од градежните блокови на животот.
Поглед во иднината
Идната работа на истиот тим на научници има за цел дополнително да ја усоврши теоријата на склопување, особено во разбирањето како таа го дефинира животот. Поважно е што оваа теорија може да се тестира експериментално во лабораториска средина, потенцијално откривајќи ги тајните на потеклото на животот, не само на Земјата туку и низ Универзумот.
Со понатамошна работа, овој пристап има потенцијал да ги трансформира полињата од космологија во компјутерски науки. Тоа претставува нова граница на пресекот на физиката, хемијата, биологијата и теоријата на информации, истакнува Кронин.
