Човек со сиви очи кој го мразел целиот човечки род

1023

Дури и во мрачниот свет на сериски убијци и силувачи, некои имиња предизвикуваат посебен гнев или гадење. Едно од тие имиња е Карл Панзрам, а приказната за него е сага за убиства, злосторства и тортури од кои настрадале повеќе луѓе.

Карл Панзрам – тетовиран, висок 1,80 метар човек, со ладни и сиви очи, во 1920 година се најде на брод што пловеше кон Ангола, да работи како поморски трговец. По пристигнувањето во Лобито Бај, тој ангажирал неколку локални водичи за наводна експедиција за лов на крокодил.

Но, Панзрам всушност имаше уште нешто на ум. На половина пат, тој го застрелал секој член, а потоа со нивните трупови ги хранел крокодилите кои демнеле во блиската река.

Тоа е само еден во низата монструозни злосторства на овој човек, еден од најпознатите сериски убијци во историјата.

За време на мојот живот, убив 21 лице, извршив илјадници кражби, грабежи, запалив и срушив згради, силував над 1000 млади момчиња и девојчиња. Воопшто не ми е жал за работите што ги направив. Го мразам целиот човечки род, вклучително и себе – напишал Панзрам во својата автобиографија, која ја напишал додека бил зад решетки.
Човек кој го мразел човечкиот род

Експертите кои го истражувале неговиот профил и личност истакнале дека коренот на неговото зло и садизам датира уште од неговото најрано детство. Панзрам е роден во големо, сиромашно семејство во Минесота, а неговиот татко ги напуштил кога имал осум години. Уште тогаш крадел и ограбил неколку соседни куќи.

Наскоро бил испратен во едно локално училиште, кое станало познато како „Куќата на сликарите“, место каде непослушните ученици биле казнувани со тепање, а имало и приказни за силување. Имаше такво име затоа што децата влегуваа во него со неповредено тело, а излегувале „набраздени“ со модринки и гребнатини. На крајот, Карл го изгорел ова место.

Следната година ја помина завршувајќи средно училиште, а потоа спиеше во товарни возови, патем се занимаваше со кражби и грабежи. За време на едно возење со автомобил, тој бил силуван од група бездомници, и тој истакнал дека тоа го направил „потажно и болно момче, но помудро од кога било“.

Тогаш започнува неговото „крваво“ патување – во текот на 1915 година, Панзрам патувал низ САД, палејќи и уништувајќи куќи, продавници и згради, а по патот силувал безброј млади момчиња и девојчиња. Подоцна рече дека силувал не затоа што му требал, туку затоа што сакал да ја понижи својата жртва и да и покаже дека е доминантен.

Панзрам неколку пати заврши зад решетки, но не поради неговите брутални злосторства, кои останаа неповрзани со него, туку за кражби, насилство и кражби. Во затворот, чуварите беа брутални кон него – го чуваа во самица со денови, го хранеа со лебарки, го тепаа безмилосно, што ја засилуваше и ја хранеше омразата во него. Тој секогаш успеваше да избега од затвор, а во „паузите“ помеѓу затворот, успебал да изврши ужасни убиства.

Полн бес до крај

Своето прво масовно убиство го извршил во 1918 година кога најмил морнари да работат на неговата јахта (која ја купил со украдени пари). Ги опил со алкохол, а потоа ги застрелал сите 10-мина. Тој исто така признал дека ладнокрвно убил и силувал две мали момчиња, а едно од нив го претепал со огромен камен до смрт.

Тој е обвинет и за труење на цел град, затоа што ја затрул водата со арсен. Во затворот му ја скршил главата на човекот задолжен за миење облека со железна шипка. Тој беше осуден на смрт и обесен во септември 1930 година.

Би сакал целата човечка раса да има еден врат и да ги ставам рацете околу него – рече тој непосредно пред неговата смрт.
Во затворот склучи необично пријателство со чуварот Хенри Лесер, на чие убедување напиша автобиографија, објавена дури во 1970 година.

Тој беше неверојатен писател. Воодушевен сум од неговата интелигенција и работите за кои тој беше способен – рече Џон Боровски, кој го режираше документарниот филм за Панзрам.
Кога „џелатот“ ги праша за неговите последни зборови, Панзрам рече:

– Побрзај копиле, едно. Јас би можел да убијам 10 луѓе додека ти се зае*аваш!

Тој бил погребан на затворските гробишта, а неговиот гроб е обележан само со бројот што го носел за време на отслужување на казната – 31614.