Една нова научна студија сугерира дека кршењето на заканувачки астероиди на ситни парчиња едноставно не е најефикасното или најефикасното средство за планетарна одбрана.
Новата научна студија која ги анализира вистинските парчиња астероид собрани од јапонска вселенска мисија открива колку всушност би било тешко да се разнесе астероид кој е опасен за Земјата. Судејќи според резултатите од таа студија, задачата е сè само не едноставна.
Излегува дека многу астероиди во Сончевиот систем се слични на еден вид сунѓер бидејќи се состојат од лабав амалгам на карпи и камења. Сунѓерот доста тешко се крши на парчиња, со оглед на тоа што е порозен и одлично ги впива ударите.
Како вселенски „перници“
Астероидот Itokawa, кој во 2005 година го посети јапонската вселенска сонда Hayabusa 1 и која во 2010 година ги врати примероците на Земјата, е токму како сунѓер.
За разлика од монолитните астероиди, Itokawa не е ниту една грутка карпа, туку припаѓа на семејството на купови од урнатини, што значи дека е целосно направен од лабави камења и карпи, а речиси половина од тоа е празен простор, објаснува коавторот на новата студија и Универзитетот Curtin, професорот Fred Jourdan.
Џордан и неговите колеги анализирале ситни парчиња урнатини и прашина донесени од Itokawa. Тие беа изненадени од резултатите, кои покажуваат дека овој астероид е особено стар и отпорен, датира од пред милијарди години, а не неколку стотици илјади години, како што се очекува за слични астероиди. Резултатите од студијатасе објавени во научното списание Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Таквото неверојатно долго време на преживување за астероид со големина на Itokawa се припишува на природата на амортизерите на материјалот од купот урнатини. Накратко, откривме дека Itokawa е како џиновска вселенска перница и многу тешко се уништува, вели Jourdan.
Постојат и други, подобри начини на планетарната одбрана
Споменатото откритие покажува дека еден ден би можеле да ја заштитиме Земјата од потенцијалниот удар на голем астероид кој се заканува да не удри. Потенцијално долгиот животен век на астероидите на купот отпад значи дека тие се веројатно уште почести отколку што се мислело.
Ова значи дека идејата едноставно да се скрши астероид опасен по Земјата со метафоричен еквивалент на џиновска безбол палка (со директен удар од ракета со висока експлозивна боева глава) веројатно не е најдобриот пристап.
Добрата вест е што можеме да ги искористиме овие информации во наша корист. Ако астероидот биде откриен премногу доцна за кинетичко туркање, потенцијално можеме да користиме поагресивен пристап, како што е користењето на ударниот бран од блиска нуклеарна експлозија за да истуркаме таков астероид од патеката без да го уништиме, објаснува Nick Timms, коавтор на студијата и вонреден професор на универзитетот.
Потсетете се дека НАСА неодамна го испроба пристапот на кинетичка потисна сила со својата мисија DART.
Една нова студија сугерира дека кршењето на заканувачките астероиди на ситни парчиња едноставно не е најефикасното средство за планетарна одбрана.
