Една нова студија открива соединение кое е многу штетно за озонската обвивка, а не е опфатено со Монтреалскиот протокол, сугерира дека е време за негово ажурирање.
Откако е потпишан во 1987 година, Монтреалскиот протокол доведе до значително намалување на хемикалиите и загадувачите за кои е познато дека ја оштетуваат скапоцената озонска обвивка на Земјата. Но, се чини дека една штетна супстанција се лизна низ нејзините пукнатини, потенцијално забавувајќи ја поправката на озонската обвивка или дури и загрозувајќи ја нејзината иднина.
Научниците од University of Saskatchewan in Canada воделе студија која открила дека човечката активност ослободува значително повеќе од органскиот растворувач bromoform (CHBr3) отколку што се мислело.
Значително зголемување
Bromoform е произведен од фитопланктон и алги и никогаш не бил земен предвид за протоколарна регулација. Тоа е нуспроизвод на стерилизација на вода со хлор, проширувајќи го опсегот на извори над кои ние луѓето имаме одредена контрола. Всушност, земајќи ги предвид антропогените извори на хемикалијата, се зголемува нејзиното глобално ниво за речиси една третина во споредба со претходните проценки.
Проблемот лежи во овој значаен пораст, бидејќи има последици за озонската обвивка, на која и понатаму треба што поголема заштита. Како што bromoform се распаѓа, се ослободува bromid, а тој може значително да влијае на осиромашувањето на озонската обвивка во долната стратосфера на Земјата.
Bromoform придонесува за осиромашување на озонот во стратосферата, но не е регулирано со Монтреалскиот протокол поради неговиот краток век на траење и големите природни извори. Овде покажуваме дека антропогените извори значително придонесуваат за количината на CHBr3 транспортирана во екстратропската стратосфера на северната хемисфера на Земјата, пишуваат научниците во новата студија објавена во списанието Geophysical Research Letters.
Каде е најголемата концентрација на bromoform произведен од човекот?
Овие антропогени извори се концентрирани главно околу бреговите поради индустријата и производството на енергија. Според научниците, оваа концентрација може да ги зголеми емисиите на bromoform на северната хемисфера за дури 70,5%. Постојните податоци за емисиите на bromoform од бродски баласт, електрани и постројки за бигор биле комбинирани во гореспоменатата нова студија и биле спроведени низ серија симулациски модели за да се дојде до нова проценка на нејзините нивоа.
Најголем дел од антропогените емисии доаѓаат од глобалните електрани (10,3% – 25,9% од вкупните емисии на CHBr3), додека десалинизацијата (1,8% – 2,1%) и баластот од бродови (0,1% – 0,3%) имаат само мал придонес, објаснуваат авторите на студијата.
Моделите и вистинските набљудувања се совпаѓаат
За дополнително да ги потврдат нивните модели, научниците ги споредиле нивните наоди со неодамнешните мерења направени на терен со помош на авиони. Тие откриле дека вистинските набљудувања и моделите биле во тесна согласност.
Антропогените емисии на CHBr3 се концентрирани во крајбрежните региони на екстратропските области на северната хемисфера, распоредени околу центрите на индустријата и производството на енергија во Европа, Северна Америка, Источна Азија и Јужна Азија, објаснуваат авторите на студијата.
Дали е потребно ажурирање на протоколот од Монтреал?
Од друга страна, на научниците им е тешко да проценат колку bromoform се ослободува од океанот преку извори како што се морската трева и фитопланктонот. Научниците исто така не се сигурни кои се точните механизми на неговото производство во природата и немаат многу податоци од теренот за работа. Овие извори сè уште предизвикуваат повеќе емисии отколку изворите поврзани со човековата активност, но проблемот е што овој човечки придонес е позначаен отколку што се мислело, и во моментов не постојат регулативи за контрола на емисиите на bromoform за да се регулира оваа состојба.
Врз основа на резултатите од оваа студија, тој договор можеби ќе треба да се ажурира.
Емисиите на CHBr3 придонесуваат за полнење на халоген во стратосферата и, според тоа, осиромашување на озонот. Додека тековните залихи на емисиите од океаните покажуваат големи варијации, сите залихи претпоставуваат дека природното океанско производство е главен извор на CHBr3, велат авторите на студијата.
Забелешка: Преземањето на оваа содржина е дозволено само ако го наведете изворот со задолжително линкување на нашиот домен и оригиналната статија!
Доколку сакате да прочитате повеќе содржини како оваа, препорачуваме да го посетите нашиот портал www.kukuriku.com.mk, а со лајк на нашата фан страна станувате дел нашето многубројно членство facebook.com/Kukuriku.mk/.
