Научниците го проучувале мозокот на будистичкиот свештеник Matthieu Ricard дури 12 години.
Сите сакаме да бидеме среќни, па често таа состојба и чувство ни бегаат. Современиот бурен начин на живот дополнително не оддалечува од таа цел, но да се биде блажено среќен воопшто не е толку недостижно. Нема врска со околностите и ситуациите во кои живеете, со луѓе или пари, зависи исклучиво од вас самите.
Како знаеме?
Според 12-годишното истражување за невронаука од Американскиот универзитет во Висконсин-Медисон, кое ги проучувало мозочните активности на луѓе кои штотуку почнуваат да медитираат, долгорочни медитатори и луѓе кои воопшто не медитираат.
Будистички свештеник
Докажано е дека мозочните бранови на луѓето кои медитираат укажуваат на намалено ниво на стрес и негативни чувства и покажуваат дека се посмирени и посреќни. Но, од сите испитаници, вниманието го привлече Matthieu Ricard, будистички свештеник и долгогодишен медитатор. На неговата глава биле прикачени 256 сензори кои ја мереле електричната активност на неговиот мозок додека медитирал.
Неговиот мозок произведе невообичаено високи нивоа на гама бранови, оние што ги поврзуваме со свесноста, вниманието, учењето и меморијата – досега невидени во невронауката.
Но, што е уште поважно, мозокот на Ricardo покажа невообичаено висока активност во левиот префронтален кортекс, во споредба со десниот, давајќи му огромен капацитет да доживее среќа и да ја намали склоноста кон негативност. Во основа, неговата способност да се чувствува среќно и адекватно да реагира на стресот била повисока од онаа на сите други испитаници.
Токму поради оваа причина тој е наречен најсреќниот човек на светот. Во текот на првите десет години од 2000-тите, научниците го проучувале неговиот мозок, испитувајќи го со сè понапредни методи. Функционалното скенирање со магнетна резонанца во 2015 година покажа слични, но уште попрецизни резултати.
Matthieu, Французин по раѓање, израснал во атеистичка средина, а пред да биде привлечен од будизмот, поради што се преселил во Непал, тој бил молекуларен биолог.
Така, неговите социјални и генетски предиспозиции не укажувале на такви потенцијали, иако е невозможно да се знае како функционирал неговиот мозок пред да се прилагоди на ригорозната практика на медитација. Но, се повеќе и повеќе неодамнешни студии покажуваат дека медитацијата го менува мозокот, намалувајќи ја на пример амигдалата, која е одговорна за доживување страв и интензивни емоции.
Вежби за умот
Ricard Рикар тврди дека е исклучително среќен човек, но истакнува дека за среќа и мир треба да се вежба умот, исто како што ги вежбаме мускулите во теретана. Додека користиме тегови за мускулите, за вежбање среќа, според него, најдобро е медитацијата и практиката на насочување на вниманието. Иако ја препорачува добро познатата и научно докажана осумнеделна програма за намалување на стресот базирана на свесност, тој вели дека медитацијата доаѓа во многу форми и „не вклучува само седење во положба на лотос под дрво“.
Секоја форма на пракса која нè учи како подобро да ги разбереме и набљудуваме навиките на нашиот ум, начините на кои создава состојби и расположенија, всушност е медитацијата. Иако функционира само ако се применува на долг рок, Ricard вели дека само 15 минути дневно се доволни за да почнеме да ја менуваме внатрешната атмосфера што ќе влијае на тоа како го доживуваме светот.
Тој исто така истакнува дека среќата се зголемува со практикување љубезност кон другите. Тој нагласува дека тоа не се заснова на морал, туку на фактот дека самооптоварувањето создава болна внатрешна атмосфера и нè поттикнува да го доживуваме надворешниот свет како закана, додека помагањето на другите носи исполнување.
